Ennþá er sól og blíða ...

og ég er ekkert smá lukkuleg með það. Loksins getur maður reynt að fá smá lit á kroppinn. Úff, það hefur ekki gerst í fjölda ára.

Alexander er byrjaður í skólanum og virðist bara vera ánægður með það.
Hann er frá átta til tólf fjörutíuogfimm. Sem er ,held ég, alveg nóg svona til að byrja með. Það kemur leigubíll á morgnana og sækir hann og annann strák hérna og skilar þeim svo aftur eftir skólann. Þetta er pínu erfitt að horfa upp á litla barnið sitt fara með einhverjum bráðókunnugum manni í bíl. En maður getur þó huggað sig við að þeir eru þó tveir saman drengirnir. En svo er möguleiki á því að þeir komist í svona eftirskólagæslu "fritidsordning" hjá Skt.Klemens skólanum. Það verður þá frábært fyrir þá að geta kynnst einhverjum krökkum í þeim skóla sem þeir koma til með að fara í og þá verða þeir væntanlega líka fljótari að ná tökum á dönskunni í gegnum leik.

.......................uuhhh nú veit ég varla hvað ég á að skrifa ................skyndilega varð einhvernveginn allt tómt þarna uppi í þessu svokallaða heilabúi...púff farin að hugsa allt í graut....ætla þetta sé ekki bara vaknafyrrenvanalegaofoft einkennið....mér skilst reyndar að það læknist með því að halda því áfram og fara að sofa á skikkanlegum tíma.
Best að taka þá inn það meðal og fara að sofa. Góðanótt :)